Recent
turend in de verte
sterft een boom
zij en ik een
overeenkomstigheid
bloemen leggen aan haar graf
een rede waar iedereen op
hun eigen einde wacht
twee woorden en een halve traan
negatieven in het donker
als een eindig
stijgend spoor gelegd
waarlangs de knoppen
in hun zacht kloppend hart
de nacht door midden breken
Comments are Disabled