Torens

warme armen en ontblote tanden
      receptie voor een bittere ontvangst
ze trekken je haastig over de kantelen
aan boord van een schip dat niet zinken kan

om de fundamenten loopt een kater wacht
tot ridder geslagen voor hij het nest verliet
      hij telt zijn strepen
door zijn bont aan het zicht onttrokken

een nieuwe blinde vlucht vangt ’s morgens aan
blauwgemerkte vleugels spreid je uit en je duikt
het hel verlichte zoetwaterbad in, kin omhoog
maar evolutie komt van onder af