Sprakeloos

kalm aan windt ze elke dag
om het topje van haar pink
veren nonchalant verstopt
achter een hemelsbrede lach

schijnbaar vrijwel moeiteloos
veert ze met seizoenen mee
nu eens weerbaarheid zelve
dan weer zacht en broos

om als de maan de hemel vult
’s werelds zorgen weg te nemen
een nieuwe start inluidend
door haar fluisteren verguld