Zicht

laatst
ik ben mijn gehele zicht
  in de nacht kwijtgeraakt
blind van woede en angst riep, nee gilde ik om mijn vader
  maar ik was verlamd
  aan het bed geketend

vanuit die cocon bezag ik het leven
  haarfijn, ik zag ongefilterd de conclusies en concessies
  en wist waar ik messcherp snijden moest

maar het werd dag
en ik nam meer waar
ik was niet alleen
  ik was samen
  en probeerde terug te grijpen naar de helderheid van net

het was mistig
mistig en bewolkt