Recent
- Zacht als schapenvel (Gedichten)
- Spontaan (Spoken word)
- Vingers op de lippen (Gedichten)
berichten met de tag 'natuur'
Jacht
als jong roofdier in een warm nest
na een lange jacht te ruste gelegd
vouwen talloze armen zich om je middel
en houden je stevig vast
terwijl je woelt en kruipt
in je wieg berg je scherp staal
breng je prille gedachten tot wasdom
fier een uitgeslepen pad belopen
zonder ooit aan moeders toezicht te ontkomen
onwetend verscheur je de oeroude bossen
met laaghangend fruit in het vizier
stapel je de buit torenhoog
Onderscheiding
de gewone pas
vormeloos, in tweeën gesplitst
voetje voor voetje
vrij en in lucht
de grote stap
in de diepe poel
zonder te weten
of het reinigt of vervuilt
de zachte haren aaien de gespannen huid
een aanraking zo zacht en onverhuld
koel in de schaduw
in de beschutte flank
nasidderend de regelmaat
van ademhaling vinden
een stevige pas, zeker
het uitstralen van kracht
en een dagende rust
Het verschijnen
de manifestatie van rijk gevulde harten
in een lange ademteug verguld
een stapel gevleugelde platen
ontbrandt in een duikvlucht naar de bodem
sporen zoeken met reikende vingers
woelend in de warme rode grond
speels licht ontspringt in een vergezicht
en krult ingetogen naar binnen toe
bestemmingsloos middenin het geraas
want aanwezigheid is reeds overal
rede zoeken in diepe spelonken
grijzend naar de morgenstond
Sprakeloos
kalm aan windt ze elke dag
om het topje van haar pink
veren nonchalant verstopt
achter een hemelsbrede lach
schijnbaar vrijwel moeiteloos
veert ze met seizoenen mee
nu eens weerbaarheid zelve
dan weer zacht en broos
om als de maan de hemel vult
’s werelds zorgen weg te nemen
een nieuwe start inluidend
door haar fluisteren verguld
A walk in the forest
Number 3 of 3
of English poetry
for my international friends
thin scarves afloat in northern winds
caught in its grasp, twitching to escape
blue baby eyes peeking from a cradle
an ongoing investigation on outside life
a tiny creature boldly shakes my hand
on the borders of what we imagine to be here
wearing bright yellow ponchos whenever we go outside
lowering the cap to feel raindrops on our heads
rotating on the spot with outstretched arms
reaching for the sky, intercepting strangers
Roof terrace
Number 1 of 3
of English poetry
for my international friends
an abandoned square filled
to the roof
with empty cups
disposed of
after the tea was sipped up
riddled strangers scattered out
over my scorched hand
shoes to protect you from the cold-
hearted spirits floating through your home
bright and colorful squares
through the roof
and empty cubs
disposed of
after their teeth were sawed off
Ogen open
met open ogen
handenvol kiezels zaaien
liefdevol bedekken
zonder oogst te verwachten
diep in de nacht
rug op de warme aarde
regen verlangen
uiterst precies
hemelhoge rozen voeden
door het leven getild
in koude dagen
wiegen in varens
met de zomerbries
naar het licht geleid
Wat wij opwerpen
flarden specie en cement
aan een broekpak vast gehard
een bakstenen huis dat kalm
in de lucht zijn vorm verkrijgt
zachtroze straalt de zon
op het leven op de rand
een merel vliegt met boomschors aan
en nestelt zich in de dakgoot
de voordeur staat op een kier
sleutel buiten in het slot
lentezon lijkt ons te strelen
in het leven op z’n kant
Als twee paar benen
als we dan toch
woordeloze dalen verkennen
en ze zich niet naar vorm laten schikken
overstroomd raken door te veel
gevoel per vierkante meter verkende huid
om de hoogste toon vechten
lachend, met onszelf in de spiegel
laveloos, als twee paar benen
boven komen drijven, onnavolgbaar verstrikt
morgen en laatst nonchalant
over onze schouder werpen
pak mijn hand dan, dan laten we ons
in stilte met de stroom meedrijven
Achterstand
turend in de verte
sterft een boom
zij en ik een
overeenkomstigheid
bloemen leggen aan haar graf
een rede waar iedereen op
hun eigen einde wacht
twee woorden en een halve traan
negatieven in het donker
als een eindig
stijgend spoor gelegd
waarlangs de knoppen
in hun zacht kloppend hart
de nacht door midden breken