Dwaas

bel de brandweer, huw de amulance uit-
 praten zonder besluitvaardigheid, stemmen stemmen op de A, vier veertig hertz, geen aanhangwagen of voogdij voor de jonge blom
ik zoek nog steeds naar absolutie en de priester deelt maar hosties uit, relativeert ’t alles, alsof ik zonder mate er nog zijn mag – maar ik maak alles stuk-
 je bij beetje kruip ik uit mijn schulp, de tofu en de steenbokskeerkring als kopzorgen
als ik als heremietkreeftje toch maar een nieuw huis vind kan de rest op de Playa Major bruin bakken
ook al is tijgerwit massa’s beter te nassen, is fruit gezond en snoekbaars ook
’t smaakt uiteindelijk voornamelijk naar zeep

wie zet de koers?
wie houdt nou de kaart in handen, de kaarten, de kaartjes voor de grote show
wie stuurt en trap zelfvoldaan het gaspedaal in?

op de berg staat een schavot
rijen toeschouwers aanvaarden op hun teensleppertjes de klim
onder de Gordel van Orion keert een even grote groep de de boel de rug toe, een spiegelspel
een scheids die onpartijdig het volk tot winnaar uitroept

van Rusland tot de Azoren gaap ik toe – en bestel nog een crème brûlée, een dame blanche
een coup, in de hoop dat ’t tot werkelijkheid wordt

mijn besluit, tot slot: bel de brandweer maar, huw ze allemaal uit
wij hebben ’t nu wel uitgepraat